23 Şubat 2015 Pazartesi

Doğum Hikayem


Hamileliğimin başından beri doktoruma normal doğum veya sezeryan diye bir diretmem olmadı.
Etrafım da ki bir çok kadının normal doğum yapmak için direndiğini görüyorum (evet böylesi daha sağlıklı) ama sonrasında da bebekte ya da anne de sıkıntı çıkabiliyor. Bu nedenle ben kararı doktoruma bıraktım.
Doktorum sezeryan bile yapacak olsa, bebeğin gelişimini tamamlaması için 40. haftaya kadar bekleyeceğini söyledi.
4 Aralık perşembe günü son kontrolüme gittim ve doktorum beni ertesi güne doğum için çağırdı.
Beni bir heyecan ve korku sardı.
Sonuçta ameliyat masasına yatacaktım...
Bir yandan da kızıma kavuşma heyecanı......
Gece 00:00 dan sonra bir şeyler yemem, içmem yasaklandı.
Ben ameliyatın sabah saatlerinde yapılmasını istemiştim ama istediğim oda doluydu ve öğleden sonra hazır olacaktı. Bu nedenle ameliyat saati 13:30 olarak belirlendi.
Hastaneye gittik hazırlıklar tamamlandı ve beni ameliyathaneye aldılar.
Tabi ki heyecan dorukta :)
Karnımda bir ağrı, üşüyorum, su istiyorum, gözlerimi açmaya çalışıyorum açamıyorum.
Tepemde biri bana sesleniyor 'kızınız 3150 gr doğdu çok sağlıklı, beni duyuyor musunuz?' diyor.
İçimden niye bağırıyorsun diye söyleniyorum adama :)
Sanırım anestezinin etkisi. Odaya geldiğimde de etrafımda bir sürü insan vardı. Gücüm olsa hepsine 'bi susun' diye bağırırdım herhalde.

İlk zamanlar karnımda ki ağrı hiç geçmeyecek sandım 
ama hemen geçti.

Onca gürültünün arasın da çok da güzel bir ses geliyordu.
Kızım, Ece'm ağlıyordu. :)
Ebe emzirmek için uğraştı ama daha çok küçüktü göğsümü kavrayamadı bende tam doğrulamadığım için başarılı olamadık.

Ameliyat yaklaşık yarım saat falan sürmüş ama beni hemen odaya indirmemişler. İyice ayılmamı beklemişler sanırım 15:30 gibi odaya geldim.
Akşama doğru ağrılarım geçti rahatladım. Kalktım yürüdüm.
Ertesi gün kendi başıma kalkıyordum bile.
Bir çok kişi 'sezaryen den sonrası çok zor oluyor vs' diyerek gözümü korkutmuştu ama hiçte öyle değilmiş.
evet ilk gün biraz zor geçti sonuçta ameliyatlısınız ve kafanıza göre oturup kalkamıyorsunuz. Sütüm de hemen gelmediğinden kendimi çok işe yaramaz hissetmiştim. 
Etrafımda ki herkes çok şaşırdı 'normal doğum yapmış gibisin hemen ayaklandın' dediler.
Anneme göre, anne olmanın verdiği güçtü beni ayağa diken :)

.
Sezeryan olacaklara benden tavsiye, kesinlikle ameliyatınızı sabah saatlerinde yaptırmaya çalışın. Çünkü ben 4 Aralık 00:00 dan 5 Aralık 22:00 ye kadar aç ve susuz kaldım :(
Yanınıza bolca pijama alın, ben ameliyat sonrası çok terledim sürekli pijama değiştirdim, geceliği de boşuna yük etmiş oldum.
Benim doğum hikayem de böyle....


Not: Bu yazıyı bir kere de yazamadım. (kızım izin vermedi çünkü :) )  Hatalarım için şimdiden özür dilerim... Sevgiyle kalın... 


2 yorum:

  1. bende senin gibi düşünüyorum illa da normal diye tutturmanın faydası yok bebek için hangisi o an şartsa o gerekli ama ben kesinlikle komple bayılmak istiyorum :))) gözümü açtığımda her şey geride kalsın :))
    sezaryen için bana herkes gecelik almamı söyledi hatta şimdi netten bir tane sipariş ettim :) pijamayı giymek daha zor olmadı mı senin için ?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kar zarar hesabı yapıldığında annenin sağlığı için genel anestezi daha avantajlı dedi doktorum. Ameliyattan çıkınca hemşireler sadece pijamanın üstünü giydirdiler. Zaten bir süre sonta takılı olduğu için altını giyemiyorsun :) gecelik giysem belimde toplanacaktı. Beni rahatsız ederdi. sonta çıkınca altını giydim. Birde ameliyat sonrası hormonların değişmesinden mi artık bilemiyorum çok terledim. Su gibi . Ertesi gün geceliği gitdiğimde de bacaklarımın üşüdüğünü hissettim. Yanına ikisini de al belki sende durum farklı olur ;)

      Sil